قال الامام علی بن موسی الرضا علیه السلام:
«مَن تَذَکَّرَ مُصابَنا و بَکى لِمَا ارتُکِبَ مِنّا کانَ مَعَنا فی دَرَجَتِنا یَومَ القِیامَةِ و مَن ذَکَّرَ بِمُصابِنا فَبَکى و أبکى، لَم تَبکِ عَینُهُ یَومَ تَبکِی العُیونُ و مَن جَلَسَ مَجلِسا یُحیی فیهِ أمرَنا، لَم یَمُت قَلبُهُ یَومَ تَموتُ القُلوبُ».
امام رضا علیه السلام فرمود: «هر کس مصیبت ما را به یاد آورد و به خاطر ستمهایى که بر ما رفته است، بگِرید، روز قیامت، همراه ما در درجه ما خواهد بود و هرکه یاد مصیبت ما کند و بگرید و بگریاند، در آن روزى که چشمها مىگریند، چشم او نمىگرید و هر کس در مجلسى بنشیند که یاد و نام ما در آن زنده مىشود، در آن روزى که دلها مىمیرند، دل او نمىمیرد.
الأمالی للصدوق: ص 131، ح 119، عیون أخبار الرضا (ع): ج 1، ص 294، ح 48